Lees het verhaaltje: Madeleine [Hoofdstuk 2] op verhalenlezen.

Madeleine [Hoofdstuk 2].

U leest om dit moment het verhaal Madeleine [Hoofdstuk 2] gepost door Kevin Soldebim. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Kevin Soldebim
Gepost op: 2009-4-24

Verhaal:

Madeleine [Hoofdstuk 2]
De wind streek door haar haren en ze genoot van de warme zon op haar huid. Ze kreeg al een kleurtje zag ze. Madeleine vond de zomer heerlijk. Eindelijk iets dat ze als positief kon zien tussen het web van problemen, teleurstellingen, tegenslagen en verdriet waar ze nu al jaren in verwikkeld is. Gevangen, leek het wel. Op school gaat het de laatste tijd slecht, en thuis is er niets anders dan ruzie. Nee, thuis was wel de laatste plek waar ze wilde zijn nu. Het voelde niet eens meer als thuis. Sinds dat die engerd bij haar in huis is komen wonen is het er alleen maar slechter op geworden. Walgelijk vond ze hem. Vanaf het eerste moment dat haar moeder met die kwal binnen kwam al. Ze vertrouwde hem niet. Hij had iets over zich waardoor de rillingen haar over de rug liepen. Ze begreep niet wat haar moeder in hem zag.

'Jeroen is echt een schat als je hem leert kennen Madeleine, je moet hem gewoon wat tijd gunnen'. Ze hoort het d'r moeder nog zeggen. Nou, ondertussen zijn ze al vier maanden verder en er is alleen maar ruzie geweest. Jeroen begreep haar niet. Ze wilde niet eens dat hij haar begreep! En haar moeder was lang niet meer dezelfde sinds hij in haar leven is gekomen. Haar oudere broer Stefan zag ze ook haast niet meer. Die had het druk met zijn werk en had nu al een tijdje zijn eigen huisje. Ze weet nog dat hij haar trooste toen haar vader overleed. Ze heeft voor haar gevoel úren in zijn armen liggen huilen na het het belletje vanuit het ziekenhuis. Haar moeder leek het er niet eens zo moeilijk mee te hebben. Ze heeft haar niet één keer zien huilen. En hoe kon ze al zo snel weer met een andere man gaan samenwonen? Het is nog niet eens een jaar geleden.
Madeleine verlangde naar vroeger. Toen was papa er tenminste nog. Ze kreeg een brok in haar keel en de tranen sprongen haar in de ogen bij die gedachte. Ze kan het nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is. Haar vader, die altijd voor haar klaarstond, waar ze samen zandkastelen mee bouwde en haar favoriete tekenfilms mee keek. Hoe kon hij haar verlaten? Ze kon hem wel haten. Ze schrok er zelf van dat ze zoiets kon denken.

Als Madeleine zich rot voelde ging ze altijd een stukje lopen in het park met Max. Waar was hij eigenlijk? Ze keek geschrokken om zich heen. Verderop zag ze een paar jongetjes die ze kende uit haar straat. Ze schoten lachend een bal over en weer. Max was minstens zo enthousiast als de jongetjes waren. Ze zag hoe hij met zijn tong uit zijn bek achter de bal aanrende alsof zijn leven er vanaf hing. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Dat verraste haar.
Het is lang geleden dat Madeleine ergens plezier in heeft gehad. Haar beste vriendin heeft nu een vriendje en totaal geen tijd meer om samen iets te gaan doen. Ze vind het echt een rotstreek van Sharon. Ze hadden jarenlang al hun geheimen met elkaar gedeeld en ze konden altijd bij elkaar terecht als één van de twee ergens mee zat.
Dat was nu wel anders. Madeleine herinnerde zich opeens dat het alweer een dag geleden is dat ze Sharon een smsje had gestuurd met de vraag om wat af te spreken. Ze had er zelfs nog in vermeld dat het dringend was. Ze heeft sindsdien helemaal niets gehoord. Ook op MSN was Sharon de laatste tijd niet meer on-line. Haar vriendje wilt niet dat ze met andere jongens chat. Zij was van hem, had hij geclaimd. Achterlijk, vond Madeleine. Maar Sharon wilde daar niets van weten. Madelein vond Justin geen goede jongen voor Sharon. Ze had ook het idee dat het hem alleen om de seks ging. Drie weken geleden vertelde Sharon trots dat ze 't had gedaan met Justin. Madeleine kon haar oren niet geloven. 'Wat? Nu al? Je kent hem net trut!', had Madeleine geschrokken en vol onbegrip geroepen. 'Vorige week schold 'ie je nog uit voor lelijk varken omdat je vijf minuten te laat kwam! Is dat dan opeens niet meer erg?'.

Sharon vond zichzelf te dik. Madeleine wist ook wel dat ze niet bepaald slank was, maar ze heeft haar altijd verteld hoe mooi ze haar vond. Vroeger gingen ze samen skaten en fietsen, want Sharon vond dat ze moest afvallen. Er moest minimaal twintig kilo vanaf. Er zat een leuke jongen bij hun in de klas waar ze helemaal wild van was. Maar die zou haar nóóit zien staan met dat dikke lijf van d'r. Twee weken later hadden ze verkering. 'Zie je nou wel?', zei Madeleine toen. 'Mark vind je gewoon mooi zoals je bent'.
Samen met Mark hadden ze de meest leuke avonturen beleefd. Ze gingen samen fietsen, picknicken, film kijken en vissen. Ze hadden zelfs een keer een verkleedpartijtje gehouden. Dat is ondertussen alweer twee jaar geleden. Mark is ondertussen verhuisd naar het zuiden van het land. 'Naar één of ander boerendorp ofzo', vertelde Sharon. Ze wilde het er verder niet over hebben. Maar Madeleine wist dat ze er kapot van was.

Op de middelbare school heeft Sharon nog een paar vriendjes gehad, maar die vond ze al snel saai en ze raakte altijd binnen een paar dagen al op ze uitgekeken. Ze vond Justin leuk. 'Dat is die lekkere jongen uit de vierde! Hij is echt zó leuk', had ze Madeleine verzekerd. Wat had ze zich uitgesloofd zeg. Ze deed de meest gekke dingen om maar gezien te worden door Justin. Een meisje uit de klas van Sharon had een oudere broer die met Justin omging. Een enge gozer, vond Madeleine. Hij stond altijd bij de uitgang samen met zijn vrienden te roken. Als er een brugpieper, vaak iemand uit de klas van Madeleine, voorbij kwam lieten ze die struikelen en riepen ze negen van de tien keer iets over de grootte of het merk van zijn tas. 'Dat is toch debiel?', vroeg Madeleine. Sharon hoorde haar niet. Ze had alleen maar oog voor Justin. Hij stond er ook bij. Zo nu en dan stopte er weleens een auto op de parkeerplaats voor de school. Justin liep er dan naartoe en maakte even een praatje met de bestuurder. Nooit langer dan een minuut. Soms gaven ze hem ook iets mee dat hij dan snel in zijn zak stopte. Zodra hij weer bij z'n vrienden aan kwam lopen zette hij een brede grijns op en liet hij trots zien wat hij zojuist had gekregen. De jongens leken onder de indruk en gaven hem schouderklopjes. Madeleine heeft nooit begrepen wat nou precies zo interessant was.

Op de avond van het jaarlijkse schoolfeest kwam Sharon enthousiast binnengelopen. Madeleine was zich aan het klaarmaken voor het feest terwijl Sharon maar door bleef ratelen over Justin. De broer van het meisje uit haar klas had haar verteld dat Justin wel interesse in haar had. Ze was helemaal in de wolken. Madeleine had er maar weinig op te zeggen. Ze mocht hem niet, en dat wist Sharon. 'Het is een loser Sharon', zei Madeleine. 'Er zijn veel leukere jongens dan hij. Freek bijvoorbeeld.

Dat is een leuke jongen! Hij doet me ook wel een beetje denken aan Mark.' Sharon vond Freek maar suf. 'Dat is pas een loser!', vond Sharon. 'Je bent gewoon jaloers!' schreeuwde ze, waarop ze boos Madeleine's kamer uit stormde, nog iets onverstaanbaars mompelde en vervolgens op eigen houtje naar het schoolfeest ging.
Die avond hadden Sharon en Justin gezoend. En sindsdien hangt ze iedere dag met die kwal op het schoolplein, samen met z'n irritante vrienden.

Ach, ze moest het ook zelf maar weten. Ze is sinds ze met Justin gaat sowieso heel erg veranderd. Het is niet meer het lieve meisje dat Madeleine heeft leren kennen in groep vier. Ze herinnert zich nog hoe haar vader haar en Sharon altijd naar de manege bracht. Daar hadden ze samen een verzorgpaard. Wat waren ze trots! Samen hadden ze hele albums vol geplakt met foto's van Aiko. Ze hebben zelfs moeten loten over hoe ze hem zouden noemen. Wat Sharon niet wist is dat Madeleine precies dezelfde naam als haar op het briefje had geschreven. Ze wist dat Sharon het moeilijk zou vinden als ze haar zin niet kreeg. Dan zou ze stampend en schreeuwend de kamer uitgelopen zijn en de rest van de dag niet meer tegen haar praten. Dat vond Madeleine niet de moeite waard. Ze wist dat Sharon als enig kind altijd al moeite had gehad met delen. Ze kreeg ook altijd haar zin van haar moeder. Ze mocht iedere dag kiezen wat ze wilde eten, ze had de meest mooie outfits voor haar Barbie en wel honderden haarspeldjes, in alle denkbare kleuren. Madeleine had er zeven. Voor iedere dag één. Dat vond ze meer dan genoeg. Ze begreep ook niet wat je er met meer zou moeten. Toen Madeleine Sharon's gezicht zag toen haar moeder de naam 'Aiko' oplas nadat ze één van de twee briefjes uit de lege snoeppot had gevist kon haar dag niet meer stuk.

Madeleine's hand streek door de natte vacht van Max. De voetballende kinderen waren al naar huis en haar trouwe viervoeter was nadat hij een korte zwempauze had ingelast met een lekke voetbal in zijn bek weer naar haar toe gekomen. Er verscheen opnieuw een glimlach op haar gezicht. Het werd al donker. Ze hoorde hoe de zachte zomerwind de groene bladeren in de bomen deed ritselen. In de verte zag ze hoe een zeilbootje langzaam werd meegevoerd op de golven. Tot Madeleine's verbazing zag ze dat er iemand plaats had genomen op het bankje naast haar. Het was een wat oudere man, met een lange grijze baard en een grote bril met enorm dikke glazen. Zijn ogen vonden die van haar en hij knikte vriendelijk. Hij zag er vermoeid uit. Hij deed haar een beetje denken aan haar docent aardrijkskunde. Die had haar vorige week nog een 5 gegeven voor het proefwerk waar ze zo goed voor geleerd had. Dit deed haar eigenlijk vergeten de man terug te groeten, en ze keek weer op, turend naar het zeilbootje dat nog niet veel verder gekomen leek te zijn dan zonet.
Op dat moment hoorde ze hoe de laatste hit van Coldplay uit haar broekzak klonk. De man op het bankje naast haar keek verrast. Madeleine keek hem verontschuldigend aan, en terwijl ze zich vervolgens afvroeg waarom klapte ze haar telefoon open.
'Met Madeleine', zei ze.
- 'Madeleine, met mama. Kom onmiddelijk naar huis, het is dringend. Er is iets met Sharon gebeurd'.

Aantal keer bekeken: 5551
Waardering: 7.85 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 173 bezoekers online